W działalności domu kultury należy wyróżnić dwa okresy. Cezurę stanowią lata 1968-1986 i od 1986 do chwili obecnej.  W latach sześćdziesiątych funkcjonowała w Hrubieszowie Poradnia Kulturalna na kanwie, której Uchwałą Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia 16 czerwca 1968r. został powołany Powiatowy Dom Kultury. Pierwszym kierownikiem był Mieczysław Burzyński,  później około pół roku, obowiązki te pełniła Janina Korczak. W roku 1971  dyrektorem został Tadeusz Orzechowski, który wraz ze swoją placówką, doczekał się zmiany struktury domu kultury, w wyniku reformy administracyjnej w 1975r. Starsze i średnie pokolenie mieszkańców Hrubieszowa, zapewne pamięta ten pierwszy Powiatowy Dom Kultury, który mieścił się przy ul. Dzierżyńskiego 7 (obecnie 3 Maja).

Budynek był drewniany, składał się z zaadaptowanych pomieszczeń dla instruktorów, odziedziczonych  po Muzeum, które zostało przeniesione na ul. Podzamcze. W tamtych warunkach lokalowych,  nie było mowy o pracy placówki kultury zgodnie z jej założeniami.  Praktycznie wszystkie działania kulturalne odbywały się w świetlicach lub innych pomieszczeniach na terenie miasta. W roku 1975 Powiatowy Dom Kultury zmuszony był wyprowadzić się z tego wysłużonego „drewniaka”, który został przeznaczony do rozbiórki, ze względu na plany inwestycyjne miasta. Po przeprowadzce do budynku przy ul. Narutowicza 34 (ówczesny Komitet Partii, obecnie siedziba Starostwa Powiatowego), Powiatowy Dom Kultury otrzymał do swojej dyspozycji pięć niewielkich pokoików.

Lata siedemdziesiąte, to czas dużej inwestycji kolejowej – LHS – biegnącej ze Związku Radzieckiego do Huty Katowice. Część tej magistrali przebiegała przez nasze miasto.
W ramach tej inwestycji rozpoczęto budowę obiektu, który miał służyć wymianie przygranicznej kolejarzy, wzajemnych spotkań, szkoleniom, itp. Miało to być coś pośredniego,  między placówką kultury, bazą szkoleniową i hotelową. Inwestycji nadano roboczą nazwę domu przyjaźni. Budynek były w stanie surowym, kiedy nastąpiły wydarzenia lat osiemdziesiątych, i jak wiele inwestycji w kraju, tę również uznano za zbędną. Niedokończony budynek został decyzją Zarządu Budowy LHS przekazany miastu. Jednak nie od razu przystąpiono do prac wykończeniowych, ponieważ przez wiele lat trwało rozstrzyganie spraw  formalno-prawnych budynku.

Dyrektor Alfred Przybysz otrzymał  zadanie, wyposażenia placówki i zaplanowania działalności trochę innej niż to było dotychczas. Obiekt z salą widowiskową na 420 miejsc, dużą sceną, pracowniami, salą baletową, kawiarnią, holem przystosowanym do organizacji wystaw  i zapleczem technicznym, był jednym z niewielu w województwie lubelskim. Dom kultury otrzymał prezent  w postaci wykończonej i wyposażonej na styl radziecki sali konferencyjnej z podwieszanymi firankami. Otwarcie obiektu odbyło się z wielkim rozmachem,  z udziałem władz samorządowych miasta, powiatu i województwa,  jak również kierownictwa LHS i gości ze Związku Radzieckiego. W koncercie inauguracyjnym oprócz naszych lokalnych wykonawców, udział wzięli artyści ze Lwowa i innych miast obecnej Ukrainy. Sala widowiskowa była wypełniona po brzegi.  W chwili otwarcia obiekt nosił  nazwę „Dom Przyjaźni Polsko-Radzieckiej”, natomiast w okresie późniejszym po różnych zmianach, nadano mu nazwę Hrubieszowski Dom Kultury, którą nosi do dzisiaj.

Wprawdzie zostały poprawione warunki pracy instruktorów, ale nadal nie było mowy o prowadzeniu kół zainteresowań, zespołów artystycznych, spotkań klubowych i innych form działalności środowiskowej, jakie zazwyczaj prowadzą domy kultury. 1 czerwca 1975 r. nastąpiła reforma administracyjna państwa, w wyniku której powstało województwo zamojskie. Z dniem 1 czerwca Powiatowy Dom Kultury został przekształcony na dom kultury, oddział Wojewódzkiego  Domu Kultury w Zamościu. Dla placówki poza nazwą i jednostką nadrzędną w praktyce, nic się nie zmieniło. Nadal dom kultury zajmował się działalnością lokalną, współpracując z innymi podmiotami edukacyjnymi i zespołami artystycznymi.

W roku 1983 dom kultury działający jako oddział,  przemianowany został na placówkę miejską uchwałą Miejskiej Rady Narodowej i Naczelnika Miasta. Spowodowało to konieczność innego stylu pracy, gdyż poza współpracą z amatorskim ruchem artystycznym, odpadła cała praca z  kadrą placówek Klubów Ruchu i Klubów Rolnika w powiecie i nadzór merytoryczny. Po prawie 10 latach w październiku 1986 roku oddano do użytku nowy budynek pod działalność kulturalną.  Dokończenie budowy i oddanie go do użytku, było  wielką radością dla pracowników, a przede wszystkim dla mieszkańców naszego miasta.